Prolog

-Zwolnij! Piotrek zwolnij! –szturchnęłam go w ramie.

-O co ci chodzi? –burknął, kątem oka spojrzał na mnie i włączył kolejny bieg przyspieszając jeszcze bardziej.

W moich oczach znowu pojawiły się łzy. Bałam się go, a to wszystko przez to, co powiedziałam. Wszystko miało się teraz zmienić.

-Do cholery, boję się!

-Teraz to się boisz, tak?! –wykrzyczał, ale po chwili zwolnił, a nawet zatrzymał się na najbliższym możliwym poboczu. –Przed chwilą powiedziałaś mi, że mnie kochasz, a teraz się boisz?! Nie taki był nasz układ. Marzena! Na coś się umawialiśmy!

Miał racje. Seks bez zobowiązań. Tak się umawialiśmy. Wszyscy jednak wiedzą jak kończą się takie relacje. Prędzej czy później któreś z nas musiało się zakochać w tej drugiej osobie. Tylko dlaczego to przeważnie kobieta łamała początkowe postanowienia?

Westchnęłam tylko z bezsilności wgapiając się w moje dłonie. Po chwili wyswobodziłam się z pasów bezpieczeństwa, otworzyłam drzwi. Nie dane mi było jednak wysiąść, bo Nowakowski, pozornie spokojny chłopak pociągnął mnie w swoją stronę, jednocześnie drugą ręką rozkładając fotel na którym siedziałam.

Nie potrzebowałam czułych słówek. Chociaż wiedziałam, że dla siatkarza to tylko pożądanie, to wcale nie opierałam się przed jego ruchami.

Znowu robisz ze mną co tylko zechcesz, Nowakowski!

*

inny niż wszystkie moje. teraz mały spam:

TU, TU, TU i TU jestem. 

Na ostatnim niedługo prolog.

Zakładki w najbliższym czasie uzupełnie!